เพเทอร์ เบเรินส์ (เยอรมัน: Peter Behrens; 14 เมษายน 1868 – 27 กุมภาพันธ์ 1940) เป็นสถาปนิกและนักออกแบบอุตสาหกรรมและกราฟิกชาวเยอรมันที่ทรงอิทธิพล เขาเป็นที่รู้จักจากผลงานการออกแบบโรงงานใบพัดอาเอเกในเบอร์ลินเมื่อปี 1909 เขามีผลงานการออกแบบวัตถุ ไทป์เฟซ และอาคารในรูปแบบต่าง ๆ ตลอดทศวรรษ 1900 ถึง 1930 และเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งด็อยเชอร์ แวร์คบุนท์ ในปี 1907 ช่วงเวลาเดียวกับที่เขาเริ่มทำงานให้กับอาเอเก (AEG) และเป็นผู้ริเริ่มการออกแบบสำหรับองค์กร (corporate design) การออกแบบกราฟิก ปลิตไทป์เฟซ วัตถุ และอาคารให้กับบริษัท ในไม่กี่ปีให้หลัง เขาประสบความสำเร็จในฐานะสถาปนิก โดยเป็นผู้นำขบวนสถาปัตยกรรม เรโฟร์มาร์คีเท็คทัวร์ [de] (Reformarchitektur) ยุคคลาสสิกและเหตุผลนิยม (rationalist) ในทศวรรษ 1910 ต่อมาเมื่อสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสิ้นสุดลง เขาเปลี่ยนรูปแบบมาสู่ลัทธิสำแดงอารมณ์อิฐ (Brick Expressionism) โดยมีผลงานชิ้นเอกคืออาคารอำนวยการสถาบันเฮิคท์ซึ่งตั้งอยู่นอกนครฟรังค์ฟวร์ท และนับตั้งแต่กลางทศวรรษ 1920s เขาเริ่มหันไปสู่สถาปัตยกรรมแบบวัตถุวิสัยใหม่ (New Objectivity) นอกจากการทำงานในแวดวงออกแบบแล้วเขายังเป็นนักการศึกษา เป็นหัวหน้าวิทยาลัยสถาปัตยกรรมศาสตร์ของสถาบันวิจิตรศิลป์เวียนนาระหว่างปี 1922 ถึง 1936 สถาปนิกชั้นนำของขบวนการสมัยใหม่ (modernism) ในยุโรปจำนวนมากได้ทำงานร่วมกับเบเรินส์ในระหว่างช่วงต้นของอาชีพการงานในทศวรรษ 1910 ซึ่งรวมทั้ง ลุดวิก ฟัน แดร์ โรเฮอ, เลอกอร์บูซีเยร์ และ วอลเทอร์ โกรปิอุส